تابلو فرش مینیاتور طرح مژده صبحگاهی

تابلو فرش مینیاتور طرح مژده صبحگاهی ( تابلو فرش )

مینیاتور که به نگارگری هم معروف است در ایران قبل از اسلام وجود داشته است .ولی نگارگری ایرانی پس از اسلام در قرن سوم هجری و دوره عباسیان جان تازه‌ای گرفت و دوباره آغاز شد. چرا که اعراب خلق انسان و حیوان را به روی کاغذ اشتباه می دانستند و اعتقاد داشتند دخالت در خلق پروردگار است. این نقاشی در دوره اسلامی با عرفان اسلامی در هم آمیخت و نگارگری جدیدی را به وجود آورد. در این سبک طرح ها به صورت دو بعدی کار می شد. صورت زنان و مردان و چشم‌های آنها خمار کشیده می‌شد. این نقاشی ها دارای چشمانی مغولی بودند .این نگارگری به سبک های کوچکتری تقسیم بندی می شود. که به خاطر گسترده بودن موضوع به اختصار اسم آنها نام برده می شود: مکتب هرات ،مکتب شیراز، مکتب تبریز، مکتب قزوین و مکتب اصفهان .

نگارگری ها بیشتر در کتابهای خطی و مصور شعر و حکایت ها کار می شده است. نمونه های زیبای آن در کتاب کلیله و دمنه ،شاهنامه بایسنقری،  خمسه نظامی و شاهنامه فردوسی است. نقاشان معروف مینیاتور استاد کمال الدین بهزاد ،آقا میرزا و رضا عباسی هستند.

نگارگری سبک اصفهان بیشتر در بناهای باستانی شهر اصفهان قابل رویت است. و اما تابلو فرش مژده صبحگاهی دارای ظرافتی بی حد و اندازه است .که چشم‌ها را به خود خیره می کند .زنان و مردانی در حالت رقص و شادی هستند .مردان و زنان ساز می نوازند. یکی تنبک و دیگری صدای سوز دل نوازنده نی را به صبحدم هدیه می کند. دیگری تار می نوازد. زنی قدح باده پر می‌کند و ماه در آسمان هنوز رخت برنبسته .مردی ماه را نشان معشوق زیبا روی خود می دهد. ظرافت در لباسها و چین و چروک آنهاو زیبایی زمین پر گل ،توجه مخاطب را از این که تصویر دو بعدی است کامل بر می دارد. و مخاطب را محصور جزئیات ریز لباس و مو، صورت و طبیعت نقاشی می کند.